De vereniging CLARA Life heeft kennis genomen van de recente conclusies van het comité van deskundigen belast met het bestuderen en evalueren van de praktijk en wetgeving inzake abortus. De belangrijkste aanbevelingen van het comité zijn de volgende:
CLARA Life stelt vast dat deze aanbevelingen er eerder op gericht zijn de abortuspraktijk zelf uit te breiden en onaantastbaar te maken, dan om het leed van vrouwen die om een abortus verzoeken te verminderen. De experten beweren dat zij uitgaan van het beginsel van de “autonomie van de vrouw”, terwijl zij abortus de facto als enige oplossing en als doel op zich beschouwen, zonder te overwegen dat een vrouw in nood eerder op zoek is naar een alternatief voor abortus.
Toch stelt de Nationale Evaluatiecommissie zwangerschapsafbreking in haar rapport dat in 2021 10.000 (60%) van de 16.702 gerapporteerde abortussen werden uitgevoerd op ongehuwde vrouwen. Deze verhouding legt het verband bloot tussen het gebruik van abortus en emotionele of financiële kwetsbaarheid. Op dezelfde manier blijkt uit een studie van het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen uit 2017 dat 22% van de zwangere werkneemsters te maken kreeg met directe discriminatie en 69% met indirecte discriminatie op de werkplek. Met andere woorden, voor veel vrouwen is abortus geen recht, maar een verplichting opgelegd door hun financiële situatie, hun burgerlijke staat of hun professionele verplichtingen.
Het verder banaliseren van abortus, met name door de bedenktijd voorafgaand aan de ingreep af te schaffen, zal de nood van vrouwen die geconfronteerd worden met de niet-keuze voor abortus dus niet verzachten. Nog erger is dat het uitbreiden van de wettelijke termijn de periode van ambivalentie kan verlengen ten opzichte van het accepteren van de zwangerschap, terwijl de huidige termijn van 12 weken voor veel vrouwen geruststellend kan zijn als ze twijfelen of onder druk staan van hun omgeving die vijandig staat tegenover hun zwangerschap.
CLARA Life herinnert er ook aan dat vanaf dertien weken zwangerschap de grootte van de foetus zeer zware abortusmethoden vereist: ofwel een opgewekte bevalling met voorafgaande foeticide, ofwel het in stukken knippen van de foetus in utero, gevolgd door een hersamenstelling van de stukken om er zeker van te zijn dat er geen resten in de baarmoeder achterblijven. Dergelijke ingrepen zijn fysiek belastend en brengen ook risico’s met zich mee voor de vrouw. Meer in het algemeen blijkt uit studies dat de moedersterfte na een abortus toeneemt naarmate de zwangerschapsduur vordert [1].
Bovendien is de psychologische impact van een abortus allesbehalve verwaarloosbaar, zoals sommige pseudo-feministische dogma’s zouden willen doen geloven. Deze impact is des te belangrijker wanneer de foetus zich in een gevorderd ontwikkelingsstadium bevindt. Zo zal een abortus vanaf dertien weken een echt rouwproces op gang brengen [2], terwijl posttraumatische stresssyndromen vaker zullen voorkomen (intrusiesymptomen, angstige dromen, slaapproblemen) [3].
Evenzo kan men redelijkerwijs niet voorbijgaan aan de psychologische impact van late abortussen op medisch personeel, waarvan de getuigenissen talrijk zijn. Bij wijze van voorbeeld schrijft dr. Warren Hern, oprichter van een abortuskliniek in de Verenigde Staten: “Men kan niet ontkennen dat er sprake is van een daad van vernietiging door de arts. Het gebeurt voor zijn ogen. Het gevoel van het verbrokkelen van de foetus stoomt door de tangen als elektrische stroom.” » [4] Dergelijke getuigenissen tonen aan hoe belangrijk het is dat zorgverleners hun onvervreemdbaar recht op gewetensbezwaren niet geschonden zien. Echter, kan dit recht nog gewaarborgd blijven indien abortus erkend wordt als gewone gezondheidszorg en alle studenten geneeskunde verplicht worden een basisopleiding abortus te volgen?
Ten slotte wil CLARA Life benadrukken dat het product van een ontmoeting tussen twee menselijke gameten een embryo is met menselijk DNA, dat dus alleen als een menselijk leven kan worden gekwalificeerd. Deze eenvoudige constatering, gebaseerd op elementaire biologie en logica, moet vandaag de dag worden herhaald, terwijl activisten, ideologen en media wedijveren om eufemismen, waarvan “klompje cellen” het meest emblematisch blijft, om het klein mensje beter te ontmenselijken en zijn eliminatie te rechtvaardigen. CLARA Life bevestigt daarentegen dat abortus, hoe vroeg ook, inderdaad neerkomt op het verwijderen van een menselijk leven; een daad die nooit wenselijk is, des te minder naarmate zijn of haar ontwikkeling verder gevorderd is.
De vraag is dus deze; is abortus, d.w.z. de verwijdering van een menselijk embryo of foetus in utero, op zichzelf wenselijk of is het een nederlaag waar vele vrouwen zich bij neer moeten leggen omdat zij geen werkelijke keuze hebben? Het antwoord ligt voor de hand. CLARA Life roept de wetgever daarom op om niet toe te geven aan de ideologische sfeerschepping en uit de dodelijke spiraal van “alles voor abortus” te stappen. Meer concreet moet de wetgever zonder ideologische vooringenomenheid dringend de ondersteuning van zwangere vrouwen in nood versterken en alle mogelijke middelen overwegen om het aantal abortussen te verminderen.
CLARA Life vzw
Maart 2023
Sources :
1 The American College of Obstetricians and Gynecologists, Practice Bulletin, 135, juin 2013
2 M. Soulé, Introduction à la psychologie foetale, Paris, 1992, p. 133.
3 P. Colleman et al., Late-Term elective Abortion and Susceptibility to Posttraumatic Stress
Symptoms, in Journal of Pregnancy, 2010.
4 Warren Hern et. al., What About Us? Staff Reactions to the D&E Procedure, paper presented
at the Annual Meeting of the Association of Planned Parenthood Physicians, San Diego, 1978.
Copyright 2021 © All rights Reserved. Design by Anne Thery
Door op “Alle cookies accepteren” te klikken gaat u akkoord met het opslaan van cookies op uw apparaat voor het verbeteren van websitenavigatie, het analyseren van websitegebruik en om ons te helpen bij onze marketingprojecten.
